آدم ها ، من و کفش هام .

دغدغه بعضی آدمها خیلی بی ارزش و پوچه

مثلا تعداد کفش های تو رو میشمارن و حتی 1000 تومن تو دستت نمیذارن . شماردن نه از اون نوع که حسادت توش باشه نه بلکه از نوعی که نیش توشه . نیشی که زهرش تا ته وجودت رو میسوزونه .

اصلا بعضی ادمها رو باید از صفحه خیال و فکر پاک کرد . نباید بشون جا داد . نباید وقت و حس و جون برای فکر کردن بشون خرج کرد . باید ندیده و نشنیده گرفتشون .

بعضی آدمها هم فقط تو این دنیا جا اشغال میکنن و هیچ فایده ای برای اطرافیان شون ندارن . علف هرز اسمش بد در رفته اما اونم خاصیت داره و برا محیط زیست فایده داره . اما این آدمها از هر علف هرزی هرزترن .

یه آدمایی هم هست عین تو قصه ها ، دل گنده ، رئوف القلب ، جیب پر و دست باز . هر کاری از دست شون بربیات برات دریغ نمیکنن. خدا این آدما رو زیاد کنه .

همیشه دلم میخواسته اینقدر پول دار بودم که به نیازمندان کمک میکردم . و گره از مشکل شون باز میکردم .

حالا اون آدما که دغدغه شون فقط شماردن کفش های منه ، خدا هدایت شون کنه .

اصلا ولش کن من هر چندتا کفش دارم از زحمت و پول تو جیبی خودمه . به کسی هم ربط نداره . دستم رو هم پیش کسی دراز نکردم و خدا نکنه یه روزی محتاج اینجور آدما بشم . بعضی ها اندازه کوچکی دلشون رفتار میکنن . خیلی ضعیف و خیلی ناچیز و بی ارزش.